การเป็นมุสลิม คือวิถีชีวิตที่แท้จริง

ซูเราะฮ์อัลอันอาม อายะฮ์ที่ 122

อายะห์ที่ 122 จากซูเราะห์อัล-อันอามนี้เป็นบทเรียนอันลึกซึ้งและเปรียบเทียบที่ทรงพลังยิ่ง
ได้ฉายภาพความแตกต่างระหว่างผู้ที่เคยตายจากความมืดมิดทางจิตวิญญาณ
แต่แล้วอัลลอฮ์ผู้ทรงเมตตาได้ทรงประทานชีวิตใหม่และแสงสว่างแห่งทางนำให้แก่เขา
เพื่อให้เขาสามารถก้าวเดินในหมู่มนุษย์ด้วยความชัดเจนแห่งปัญญาและสัจธรรม
ซึ่งแตกต่างอย่างสิ้นเชิงกับผู้ที่ยังคงจมดิ่งอยู่ในความมืดบอดแห่งความหลงผิดและความไม่เชื่อ
อันเป็นความมืดที่เขาไม่อาจหลุดพ้นออกมาได้เลยไม่ว่าจะพยายามเพียงใด
อายะห์นี้จึงเชิญชวนให้เราไตร่ตรองถึงความแตกต่างอันยิ่งใหญ่และลึกซึ้งนี้อย่างจริงจัง
ระหว่างชีวิตที่ได้รับแสงสว่างแห่งสัจธรรมอันนำทางสู่ความสุขและความเข้าใจ
กับการใช้ชีวิตในความมืดมิดแห่งความไม่รู้ที่ทำให้การกระทำผิดดูดีในสายตาของผู้ปฏิเสธศรัทธา
เป็นข้อคิดอันทรงพลังที่เตือนใจให้เราแสวงหาและยึดมั่นในแสงสว่างแห่งทางนำของอัลลอฮ์เสมอไป

อัลฟุรกอน: 28 - 30

โอ้ความวิบัติแก่ฉัน หากฉันไม่คบคนนั้นเป็นเพื่อน

แน่นอน เขาได้ทำให้ฉันหลงผิดจากข้อตักเตือน หลังจากที่มันได้มีมายังฉัน และชัยฏอนนั้น ย่อมเป็นผู้เหยียดหยามมนุษย์เสมอ

และเราะซูลได้กล่าวว่า ข้าแต่พระผู้อภิบาลของข้า แท้จริงหมู่ชนของข้าได้ถือเอาอัลกุรอานนี้เป็นที่ทอดทิ้งเสียแล้ว

สาเหตุที่ยิ่งใหญ่ที่ทำให้เกิดความสงบ