การปรากฏตัวของญะห์ญูจและมะห์ญูจ

"ทำไมความวุ่นวายถึงเกิดจากศาสนาเดียว จริงหรือ"

คำถามที่ชวนให้คิดและถกเถียงอย่างมาก: 'เหตุใดความวุ่นวายจึงถูกเชื่อมโยงกับศาสนาเดียว?'
เรามักได้ยินการกล่าวอ้างผ่านสื่อต่างๆ ว่าศาสนาหนึ่งเป็นต้นเหตุของความสับสนในโลก
แต่ข้อกล่าวอ้างนี้จริงแท้แค่ไหน? ความขัดแย้งในสังคมโลกมีความซับซ้อนและมีหลายปัจจัย
ไม่ว่าจะเป็นการเมือง เศรษฐกิจ หรือประวัติศาสตร์ ไม่ใช่แค่เรื่องของศาสนาเท่านั้น
คำถามนี้เชิญชวนให้เราพิจารณาแหล่งข้อมูลอย่างรอบคอบและวิเคราะห์อย่างมีวิจารณญาณ
เพื่อทำความเข้าใจว่าการกระทำของแต่ละบุคคลไม่ได้สะท้อนถึงหลักการของศาสนาทั้งหมด
และตระหนักว่าศาสนาส่วนใหญ่มุ่งเน้นสันติภาพและความเมตตาต่อเพื่อนมนุษย์เสมอ
ดังนั้น การเหมารวมอาจนำไปสู่ความเข้าใจผิดและการแบ่งแยกในสังคมของเราได้
มาร่วมกันหาคำตอบและส่งเสริมความเข้าใจซึ่งกันและกันเพื่อสันติภาพที่ยั่งยืน

สูเราะฮ์ อันนูร อายะฮ์ 27–28

โอ้บรรดาผู้ศรัทธาเอ๋ย พวกเจ้าอย่าเข้าไปในบ้านใด อื่นจากบ้านของพวกเจ้า จนกว่าจะขออนุญาตและให้สลามแก่เจ้าของบ้านเสียก่อน เช่นนั้นแหละเป็นการดีสำหรับพวกเจ้า เพื่อว่าพวกเจ้าจะใคร่ครวญ 

ดังนั้นหากพวกเจ้าไม่พบผู้ใดในบ้านนั้นก็อย่าเข้าไปจนกว่าจะได้รับอนุญาตแก่พวกเจ้า และเมื่อมีการกล่าวแก่พวกเจ้าว่า จงกลับไป ก็จงกลับไป มันบริสุทธิ์กว่าสำหรับพวกเจ้า และอัลลอฮ์ทรงรอบรู้สิ่งที่พวกเจ้ากระทำ

เศรษฐกิจในศาสนาอิสลา

เศรษฐกิจในศาสนาอิสลามเป็นมากกว่าแค่การทำมาหากิน แต่เป็นระบบที่บูรณาการหลักคำสอนทางศาสนาเข้ากับวิถีชีวิตทางเศรษฐกิจอย่างแยกไม่ออก มุ่งเน้นความยุติธรรม การแบ่งปันทรัพยากร และการส่งเสริมสวัสดิภาพของสังคมโดยรวม หัวใจสำคัญคือการห้ามริบา (ดอกเบี้ย) เพื่อป้องกันการเอารัดเอาเปรียบ และการห้ามกิจกรรมที่นำไปสู่ความไม่แน่นอนหรือการพนัน ขณะเดียวกันก็ส่งเสริมกลไกการกระจายความมั่งคั่ง เช่น ซะกาต (ทานบังคับ) เศาะดะเกาะฮ์ (ทานสมัครใจ) และวาฟ (การบริจาคเพื่อการกุศลถาวร) การดำเนินธุรกิจต้องอยู่บนพื้นฐานของจริยธรรม ความโปร่งใส และความรับผิดชอบต่อสังคม ส่งเสริมการลงทุนที่มีผลิตภาพและเป็นประโยชน์ต่อชุมชน หลีกเลี่ยงการเก็งกำไรที่ไม่ก่อให้เกิดมูลค่าจริง เป้าหมายสูงสุดคือการสร้างสมดุลระหว่างความต้องการทางโลกและความสุขในโลกหน้า เพื่อให้ทุกคนสามารถเข้าถึงโอกาสทางเศรษฐกิจได้อย่างเท่าเทียม และนำไปสู่การพัฒนาที่ยั่งยืนและเป็นธรรม สะท้อนถึงปรัชญาที่มองว่าความร่ำรวยเป็นเพียงเครื่องมือในการสร้างความดีงามและยกระดับคุณภาพชีวิตของผู้คน