บทเรียนจากชีวิตของท่านศาสนทูต
การไม่ยึดติดกับทรัพย์สิน
ท่านศาสนทูต (ขอความสันติสุขจงมีแด่ท่าน) ได้กล่าวว่า:
"ฉันจะไม่พอใจเลยถ้าหากมีทองคำมากเท่าภูเขาอุฮุดอยู่กับฉัน แล้วเวลาก็ล่วงเลยผ่านไปสามวันแต่มันยังเหลืออยู่กับฉันอีกแม้เพียงแค่หนึ่งดีนาร์ เว้นแต่บางส่วนที่ฉันเก็บไว้เพื่อชำระหนี้เท่านั้น นอกจากว่าฉันต้องเอาไปแจกจ่ายแก่บ่าวของอัลลอฮฺให้หมด"
ความสุขจากการช่วยเหลือผู้อื่น
ท่านศาสนทูตมีความสุขและสบายใจมากที่สุดคือตอนที่ได้ทำประโยชน์ต่อผู้คนและช่วยเหลือคนที่อ่อนแอ
การใช้ชีวิตอย่างเรียบง่าย
ท่านศาสนทูตเคยใช้ชีวิตโดยไม่เคยจุดไฟภายในบ้านเพื่อหุงต้มทำอาหาร มายาวนานถึงหนึ่งเดือน บางทีก็สองเดือน และบางทีก็สามเดือน ซึ่งท่านได้แต่กินอินทผลัมกับน้ำเปล่าเท่านั้น
"ฉันกับโลกนี้เป็นเหมือนกับผู้ขี่พาหนะที่แสวงหาร่มเงาอยู่ใต้ต้นไม้ หลังจากนั้นก็จากไปและทิ้งต้นไม้นั้นไว้เบื้องหลังเขา"
การมองโลกในแง่ของความเป็นนิรันดร์
ท่านศาสนทูตได้เตือนว่า: "แท้จริงคนที่มีทรัพย์สินและตำแหน่งมากที่สุดในโลกนี้ คือกลุ่มคนที่มีสถานะต่ำที่สุดในวันกิยามะฮฺ นอกจากคนที่แจกจ่ายและทุ่มเททั้งทรัพย์สิน ตำแหน่ง และสถานะของเขาแก่คน
